Jak wynika z europejskich badań, może tu chodzić o brak równowagi pomiędzy liczbą samców i samic. Taka zmiana miała miejsce, gdy samców było więcej niż samic, co sprawiało, że pozostanie z partnerką stawało się dla samca opłacalne.

Uważa się, że typowe role płciowe są tak szeroko rozpowszechnione, ponieważ samice inwestują wiele energii w wytworzenie jaj, co sprawia, że przeżycie potomstwa staje się priorytetem i samica podejmuje nad nim opiekę. Jednak w przypadku siewek często obserwowano, że to samiec zajmuje się pisklętami.

Podobne odwrócenie ról jest rzadkie, ale występuje również u niektórych innych ptaków - na przykład wśród kiwi oraz południowoamerykańskich kusaczy (Tinamidae). Zdarza się też wśród żab i ryb – u koników morskich samiec ma na brzuchu specjalną torbę, w której rozwijają się jaja, i to on „rodzi” młode.

Profesor Andras Liker z University of Sheffield (W. Brytania) w oparciu o modele matematyczne doszedł do wniosku, że dużą rolę przy podejmowaniu decyzji może odgrywać liczba dostępnych partnerów – dorosłych samców i samic (adult sex ratio, ASR). Jego zespół porównał ASR siewek przyjmujących niekonwencjonalne role płciowe, analizując dane z publikacji dotyczących tych gatunków. Wyniki wydają się potwierdzać hipotezę Likera.

"Gdy w populacji jest wielu samców, trudniej im znaleźć samicę, dlatego opłaca się z ni zostać i opiekować się młodymi – powiedział współpracownik Likera, prof. Tamas Szekely z University of Bath (W. Brytania). - Jednak samice często wykorzystują sytuację – zostawiają samca z potomstwem i znajdują sobie następnego partnera".