Tylko 1 gram DNA teoretycznie wystarcza do zapisania 455 eksabajtów – całego Google, Facebooka i wszystkich danych ważniejszych firm technologicznych (a jeszcze zostałoby nieco miejsca). Taki zapis jest również bardzo trwały – udało się wyizolować i zsekwencjonować DNA z liczących 700000 lat kości konia. Jednak tak duża trwałość wymaga odpowiednich warunków przechowywania.

Nad metodą przechowywania DNA przez tysiące, a nawet miliony lat pracuje Robert Grass ze szwajcarskiej Politechniki Federalnej w Zurychu. Jego zespół zaczął od przyjrzenia się sposobowi kodowania informacji w nici DNA. Najprostsza metoda polega na traktowaniu zasad A i C jako „0”, zaś G i T jako „1”.

Ponieważ każde uszkodzenie DNA powoduje luki w zapisie, naukowcy zastosowali kodowanie metodą Solomona–Reeda, które pozwala kompensować drobne błędy zapisu (jest używane np. do zapisu muzyki na płytach CD). Aby uniknąć działania niszczącej zapis wody, naukowcy zamknęli DNA w maleńkich szklanych kulkach.

Żeby sprawdzić, jak długo przetrwają tak zapisane dane, naukowcy zakodowali dwa dokumenty – w sumie 83 kilobajty danych. Pierwszy to akt utworzenia związku wieczystego (który później stał się Szwajcarią) przez kantony Schwyz (od którego wywodzi się nazwa państwa), Uri i Unterwalden z roku 1291, drugi - Palimpsest Archimedesa, kopia greckiego tekstu, który w X w. wymazano, by zapisać modlitwy, ale udało się odczytać oryginalny tekst z pergaminu.

Symulując upływ lat, naukowcy przez tydzień przechowywali wersje zapisane w DNA w temperaturze 60, 65 i 70 st. Celsjusza. Pozostały czytelne. Sugeruje to, że w temperaturze 10 st. Celsjusza mogłyby przetrwać około 2000 lat. W przypadku arktycznej Global Seed Vault (gdzie przechowywane są nasiona roślin z całego świata, a temperatura wynosi -18 st. Celsjusza) można by liczyć na przetrwanie przez 2 miliony lat.