Karmienie wodnego ptactwa czerstwym chlebem to rodzinny rytuał co najmniej od XIX wieku. Kaczki walczą o rozmokłe okruchy z gęśmi, łabędziami, a czasem także mewami.

Od dawna było wiadomo, że dieta obfitująca w pieczywo – zwłaszcza biały chleb – może szkodzić ptactwu, a nawet wywołać deformacje skrzydeł. Teraz brytyjscy eksperci z zajmującej się drogami wodnymi organizacji Canal and River Trust ostrzegają, że niestrawiony chleb rozkładający się na dnie rzek i zbiorników wodnych może sprzyjać rozwojowi bakterii i glonów, które zatruwają inne gatunki, a także przyciągać szkodniki, w tym szczury. Mocz szczurów może zawierać krętki, wywołujące u ludzi uszkadzającą wątrobę i nerki chorobę Weila (leptospirozę). Krętki wnikają przez uszkodzoną skórę podczas kontaktu z wodą skażoną szczurzym moczem.

Pod wpływem rozkładającego się chleba zwiększa się liczba żyjących na powierzchni wody glonów i sinic, które mogą wydzielać toksyny szkodliwe dla populacji ryb oraz wydzielać zapach nieprzyjemny dla ludzi, uwalniając więcej azotanów i fosforanów. Warstwa glonów odcina także podwodne rośliny od światła słonecznego.

Trafiające do wody nieczystości sprzyjają również rozwojowi nitkowatych glonów, które rosnąc od dna ku górze mogą spowolnić bieg rzeki, jeszcze bardziej pogarszając stan środowiska. Chleb może być również siedliskiem pleśni, która wydziela toksyny trujące dla kaczek.

Problem występuję zwłaszcza w miastach, gdzie miejscowa ludność karmi ptaki przebywające w małych zbiornikach wodnych. Rozumiejąc, że nie każdy zechce zrezygnować z aktywności tak lubianej przez dzieci, eksperci zalecają, by nie rzucać całej przygotowanej karmy w jednym miejscu nad zbiornikiem wodnym, ale po rozsypaniu części przejść w inne miejsce, oddalone o około 50 metrów. Dzięki temu więcej niż jedna ptasia rodzina skorzysta z pokarmu, a także zmaleje stężenie glonów, bakterii i ptasich odchodów.