Badania S. Caddy, weterynarz małych zwierząt i doktorantki z Uniwersytetu w Cambridge, ukazują, że u niektórych psów w odpowiedzi na ludzkie norowirusy rozwija się odpowiedź immunologiczna. To wskazówka, że te psy są w stanie się nimi zarazić. Potwierdzono także, że ludzki norowirus może się wiązać z komórkami psiego przewodu pokarmowego, a to pierwszy krok konieczny do zainfekowania komórek.

Badacze prowadzili eksperymenty z kapsydami norowirusów, czyli białkowymi płaszczami wiążącymi się z komórkami gospodarza (ponieważ nie zawierają one materiału genetycznego, nie są w stanie zarażać).

Mimo pierwszych ustaleń, nie wiadomo, jaką w ostateczności skalę miałaby kwestia zakażania i transmisji norowirusów od psów. Psy były podatne, ale badacze nie odszukali norowirusów w próbkach kału (również czworonogów z biegunką). Wykryto je w testach surowicy tylko ok. 1/7 z 325 badanych zwierząt.

Nie jest oczywiste, czy ludzki norowirus jest w stanie u psów spowodować kliniczne objawy. Niełatwo też stwierdzić, czy psy uwalniają dostatecznie dużo wirusów, by zainfekować ludzi; należy jednakże pamiętać, że badania szacują, że by zakazić człowieka, wystarczy jedynie 18 cząstek wirusa.

Dodatkowo należy określić, czy psy odgrywają jakąś rolę w wybuchach pladze wirusowych zakażeń przewodu pokarmowego. Najbardziej pokaźne epidemie pojawiają się w miejscach, gdzie nie znajdują się psy, np. na okrętach wycieczkowych czy też w szpitalach.

Dopóki nie posiadamy bardziej rozstrzygających danych, w czasie, gdy albo człowiek, albo pies mają nieżyt żołądka i jelit, dobrze jest wdrożyć rozważne praktyki higieniczne.