Jeśli matki do 7 miesiąca ciąży zachorowały na cukrzycę ciążową, ich dzieci są w większym stopniu zagrożone zaburzeniami ze spektrum autyzmu.

Grypa badawcza A. Xiang przeanalizowała przypadki ponad 322 tys. dzieci, urodzonych między 28. a 44. tygodniem ciąży w centrach medycznych Kaiser Permanente Southern California (narodziny miały miejsce między styczniem 1995 a grudniem 2009 r.). Jak skalkulowali Amerykanie, na cukrzycę ciążową zapadło ok. 8%, a cukrzycę typu 2. dwa procent kobiet. Losy dzieci obserwowano przez około 5,5 roku; w tym czasie zaburzenia autystyczne rozpoznano u blisko 3,4 tys. osób.

Wyszło na jaw, że dzieci matek z cukrzycą ciążową zdiagnozowaną przed 26. tygodniem ciąży 63% częściej cierpiały na zaburzenia ze spektrum autyzmu niż dzieci matek niecierpiących na cukrzycę ciążową. Po wzięciu poprawki na wiek matki, wykształcenie, rasę i pochodzenie etniczne, dochód gospodarstwa domowego, poprzednie ciąże, płeć dziecka i inne czynniki podwyższone ryzyko autyzmu spadało do 42%.

Przyczyna dostrzeżonej korelacji jest niewiadoma. Xiang twierdzi jednak, że jeśli w krytycznym okresie rozwoju mózgu płód jest wystawiony na oddziaływanie wysokiego poziomu glukozy, może to mieć związek ze zmianami behawioralnymi zauważalnymi po urodzeniu.

Wydają się to zaświadczać inne ustalenia zespołu. Jeżeli kobieta zachorowała na cukrzycę ciążową po 26. tygodniu ciąży, ryzyko autyzmu u jej dziecka nie było wyższe niż u kobiet, które nie nabawiły się ani cukrzycy typu 2., ani cukrzycy ciążowej.

Amerykanie zaobserwowali też, że wzrost ryzyka autyzmu dziecka nie występuje u kobiet, które przed ciążą miały świadomość cukrzycy. Według nich, ma to związek z ciągłym przyjmowaniem leków normalizujących glikemię. U kobiet nieobciążonych czynnikami ryzyka badania przesiewowe pod kątem cukrzycy może zaś być prowadzony dopiero koło 24.-28. tygodnia ciąży.

Xiang stara się uspokajać matki, wyliczając, że na każdy tysiąc matek z cukrzycą ciążową przed 26. tygodniem ciąży przypada zaledwie 7 dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Dodaje też, że studium miało charakter monitoringujący, więc obecnie wyniki wskazują na współwystępowanie zjawisk, a ewentualny związek przyczynowo-skutkowy trzeba dopiero udowodnić.