W latach 20. ubiegłego wieku powstała teoria Wielkiego Wybuchu, kiedy to Edwin Hubble, Albert Einstein i inni wielcy astronomowie odkryli, że galaktyki oddalają się od siebie z ogromnymi prędkościami, wskazując jednocześnie, że Wszechświat ulega ciągłemu rozszerzaniu się.

Albert Einstein jednak, mimo iż zgadzał się z założeniami dotyczącymi Wielkiego Wybuchy, w trakcie swojej podróży do Kalifornii w 1931r. rozmyślał nad inną historią powstania Wszechświata. Jego rozważania podobne były do teorii, którą przedstawił Fred Hoyle 20 lat później.

Albert Einstein w swojej notatce napisał : Aby gęstość pozostała bez zmian, muszą pojawiać się nowe cząstki. Pomimo tego, że manuskrypt już od dawna znajdował się w Archiwach Einsteina w Jerozolimie, naukowcy dopiero teraz zrozumieli, że nie jest to część istniejącej już teorii, lecz dotyczy czegoś zupełnie nowego.

Fred Hoyle uważał bowiem, że materia pojawiła się spontanicznie i nie była następstwem Wielkiego Wybuchu. Jego założenia opierały się na ogólnej teorii względności Einsteina, co nadało jej wiarygodności i spójności. Świat naukowców, obalił ją jednak wraz z Einsteinem, który w swojej notatce z 1931r. dokonał wielu skreśleń, a później całkowicie porzucił pomysł o powstałym w sposób spontaniczny Wszechświecie.

Cormac O’Raifeartaigh z Waterford Institute of Technology oraz Simon Mitton z University of Cambridge stwierdzili, że gdyby Hoyle dysponował wtedy manuskryptem A.Einsteina, nigdy nie obwieściłby teorii, dotyczącej powstania w sposób spontaniczny materii i nie nastąpiło to przy udziale Wielkiego Wybuchu.