Chirurg z Johns Hopkins University prof. Dorry Segev powiedział, że dawcą obydwu narządów była kobieta z wirusem HIV, która niedawno zmarła i przed śmiercią zgodziła się na ich wykorzystanie u osób zakażonych tym patogenem. Pacjent, który otrzymał nerki powrócił już do domu, natomiast chory z nową wątrobą wkrótce opuścili szpital. Na prośbę obu pacjentów po przeszczepie ich nazwisk nie ujawniono.

Dr Christine Durand podkreśliła, że trudność w tego rodzaju transplantacjach nie polega tylko na właściwym dobraniu biorców i dawców pod względem zgodności tkankowej. Trzeba również dobrać takiego dawcę narządów, który nie jest zakażony wirusem HIV opornym na leki. Przeszczep naraża biorcę na kolejną infekcję tym samym patogenem, ale innego podtypu, co grozi kolejnym zakażeniem.

Przeszczepy narządów między dawcą i biorcą z HIV od 2010 r. są wykonywane w Republice Afryki Południowej. Z przeprowadzonych tam obserwacji wynika, że długość przeżycia u osób z wirusem HIV po przeszczepie narządu pobranego od zmarłej osoby również zakażonej tym patogenem jest taka, jak w przypadku pozostałych chorych.

W Stanach Zjednoczonych zakaz wykorzystywania narządów od zmarłych dawców zainfekowanych wirusem HIV zniesiono w 2013 r. Na razie mają być przeprowadzane tego rodzaju przeszczepy narządów pozyskanych jedynie od zmarłych dawców. Nie ma jeszcze pewności, czy takie transplantacje są bezpieczne dla żywych dawców z wirusem HIV, ofiarowujących na przykład nerkę. Zabiegi takie są od wielu lat stosowane na całym świecie, ale wyłącznie między osobami, które nie zostały zakażone tym drobnoustrojem.

Dotychczas osoby z wirusem HIV mogły mieć przeszczepione narządy wyłącznie od dawców, którzy nie byli jego nosicielem. United Network for Organ Sharing ocenia, że pozyskiwanie narządów od zmarłych dawców z wirusem HIV pozwoli dodatkowo uratować w USA 1 tys. chorych rocznie, dzięki zwiększeniu puli organów do transplantacji.