Badacze od dawna zastanawiali się, dlaczego niektórzy ludzie, pomimo utrzymywania prawidłowej masy ciała, zapadają na cukrzycę typu 2, a z kolei inni, cierpiący na otyłość, zachowują dobre zdrowie do późnej starości. Naukowcy z Uniwersytetu Utah (USA) znaleźli odpowiedź na to pytanie – rozwojowi insulinooporności winne są ceramidy.

Okazuje się, że niektórzy ludzie mają większą skłonność do przekształcania spożywanych tłuszczów w związki lipidowe zwane ceramidami. Nagromadzenie ceramidów sprawia, że tkanka tłuszczowa przestaje prawidłowo funkcjonować, a tłuszcz dostaje się do układu naczyniowego i serca, niszcząc inne tkanki obwodowe.

„Ceramidy wpływają na sposób, w jaki ciało przetwarza składniki odżywcze. Zmieniają odpowiedź organizmu na insulinę i modyfikują proces spalania kalorii” – komentuje jeden z autorów badania Scott Summers.

Przez trzy lata badacze obserwowali, jak ceramidy oddziałują na ludzkie komórki tłuszczowe i organizmy myszy. Zauważyli, że wysoki poziom ceramidów sprzyjał rozwojowi insulinooporności i w konsekwencji prowadził do zachorowania na cukrzycę typu 2 oraz wywoływał stłuszczenie wątroby.

Zwierzęta eksperymentalne charakteryzujące się niskim poziomem ceramidów były odporne na problemy z insuliną. Za pomocą inżynierii genetycznej naukowcy zdołali nawet zablokować gen odpowiedzialny za przekształcanie tłuszczów nasyconych w związki ceramidowe.

Istotną rolę ceramidów w powstawaniu cukrzycy typu 2 zaobserwowano także u ludzi. Na podstawie analizy danych medycznych pochodzących od otyłych pacjentów po operacji wszczepienia bypassu żołądka stwierdzono, że na cukrzycę chorowali tylko ci, którzy mieli podwyższone stężenie ceramidów w tkance tłuszczowej.

"Poprzez zablokowanie produkcji ceramidów moglibyśmy zapobiec rozwojowi cukrzycy typu 2 i innych chorób metabolicznych – przynajmniej u niektórych ludzi" – mówi koordynator badania Bhagirath Chaurasia.