Korole przygotowane według metodologii prof. Daniela Gryko są również wykorzystywane w badaniach dotyczących oksydacji wody do tlenu lub baterii słonecznych ze złączem objętościowym. Postęp w tych dziedzinach nie byłby możliwy bez osiągnięć profesora - po prostu dlatego, że nie byłoby odpowiedniej ilości koroli do badań.

Kolejne zastosowania to nowatorskie funkcjonalne barwniki albo składniki układów do badań modeli sztucznej fotosyntezy, czyli otrzymywania wysokoenergetycznych związków chemicznych z dwutlenku węgla i wody przy udziale energii słonecznej. Chemia koordynacyjna koroli rozwija się w sposób bezprecedensowy. W ciągu ostatnich pięciu lat uzyskano kompleksy z szesnastoma nowymi metalami.

Głównym osiągnięciem prof. Daniela Gryko jest opracowanie metodologii syntezy mezo-podstawionych koroli. Takie cząsteczki zawierają dwa różne typy podstawników wokół makrocyklicznego trzonu. Daje to dostęp do koroli, które mogą zostać przyłączone do powierzchni, do innego chromoforu lub kationu metalu w dokładnie określonym miejscu.

Profesor syntetyzuje związki i bada ich właściwości spektroskopowe i liniowe optyczne.

Metodologia prof. Daniela Gryko stała się popularna wśród badaczy na całym świecie, i szybko zdominowała te dziedzinę. Badacz rozszerzył swój obszar zainteresowań na chloryny, sztuczną fotosyntezę, absorpcję dwufotonową i wewnątrzcząsteczkowe przeniesienie protonu w stanie wzbudzonym.

Daniel Gryko ukończył Wydział Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Obronił doktorat w Instytucie Chemii Organicznej Polskiej Akademii Nauk, tam też habilitował się w wieku 33 lat. Staż podoktorski odbył w latach 1998-2000 na Uniwersytecie Stanowym w Karolinie Północnej w Stanach Zjednoczonych. Pracował jako profesor wizytujący na Uniwersytecie Burgundzkim we Francji oraz jako badacz wizytujący na Uniwersytecie Stanu Teksas w Austin. W 2008 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.

Pracował na Politechnice Warszawskiej w latach 2009-2014. Od 2008 jest pracownikiem naukowym Polskiej Akademii Nauk. Kieruje grupą badawczą w Instytucie Chemii Organicznej. Opublikował około 180 prac naukowych w takich czasopismach jak "Angewandte Chemie", "Journal of the American Chemical Society" czy "Chemical Communications".

Otrzymał Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia naukowe (2012), Nagrodę im. Wojciecha Świętosławskiego przyznaną przez Polskie Towarzystwo Chemiczne (2013) i stypendium MISTRZ od Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2013). Jest kierownikiem projektu TEAM, w którym opracowuje nowe barwniki do zastosowań w mikroskopii fluorescencyjnej oraz w blokowaniu optycznym.