Móżdżek reaguje na nagrodę i uczy się ją przewidywać. Założeniem naukowców jest to, że móżdżek uczestniczy kontrolowaniu mięśni, a głównie na tym, co działo się po jego uszkodzeniu. Pierwszą rzeczą, jaką się widzi przy zaburzeniach móżdżku, jest problem z koordynacją motoryczną - mówi prof. Liqun Luo z Uniwersytetu Stanforda.

Są w tym założenia, że rola móżdżku jest szersza niż ją opisują, ale naukowcy nie podążali o ich zbadaniu. Komórki ziarniste stanowią aż 80% neuronów w mózgu i odpowiadają za zaledwie 10% jego objętości. Dlatego tradycyjne metody zapisu aktywności zwyczajnie się nie sprawdzają. I w skutek nieefektywnego sposobu monitorowania aktywności komórek ziarnistych w do niedawnego czasu akademicy dysponowali zaś niepełnym obrazem funkcji móżdżku.

Dr Mark Wagner i Tony Kim na początek nawet nie mieli na celu odczarowywanie roli móżdżku, a chcieli zbadać, jak kontroluje mięśnie myszy móżdżek, wykorzystując przy tym nową technikę zapisu komórek ziarnistych w czasie rzeczywistym.

Dla analizy kontroli motorycznej trzeba było udowodnić się że myszy się ruszają. Podczas eksperymentu myszy pili posłodzoną wodę mniej więcej sekundę po naciśnięciu małej dźwigni. W razie gryzie wciskały dźwig dostawały nagrodę. Wagner tym samym zwiększał czas aktywności komórek ziarnistych, mając na myśli , że aktywność myszy będzie skierowana na ruchy łapą.

Częściowo miał racje, bo niektóre komórki ziarniste działały, kiedy zwierzęta się poruszały. Inna, większa część komórek wyładowywały się podczas oczekiwania na swoją nagrodę. Obserwacja poboczna była taka, że one naprawdę reagują na nagrodę - zauważa Luo.

Po odkryciu takiego faktu powstają badania skierowane na dalsze badania działań tych ziarnistych komórek. Zważywszy, że duża część neuronów rezyduje właśnie w móżdżku, poczyniono stosunkowo małe postępy w zakresie jego integracji w szerszą perspektywę tego, jak mózg rozwiązuje zadania. Za ten rozdźwięk odpowiadało w dużej mierze założenie, że móżdżek bierze udział wyłącznie w zadaniach motorycznych.