Kosmetyki z kompozytami polimerowymi opracował zespół naukowy w składzie: dr hab. Karen Khachatryan, dr hab. Gohar Khachatryan oraz Nikola Nowak i Wiktoria Grzebieniarz we współpracy z firmą Scandia Cosmetics.

„Potraktowaliśmy kwas hialuronowy jako matrycę do stworzenia nano- i mikrokapsułek oliwy ozonowanej. Ozon jest nietrwałą formą tlenu. Łączenie go z nienasyconymi kwasami tłuszczowymi – w tym przypadku z olejem konopnym, a następnie kapsułkowanie, zapewnia mu dłuższą trwałość” – tłumaczy dr hab. Karen Khachatryan.

Naukowcom z jego zespołu udało się kapsułkować substancje hydrofobowe, jakimi są olejki eteryczne, w celu otrzymania kompozytu o działaniu bakteriobójczym i bakteriostatycznym. Mogą mogą być one stosowane jako opatrunki bądź inteligentne opakowania.

W swoich kosmetykach naukowcy zamknęli ozonowany olej konopny w formie mikrokapsułek w kwasie hialuronowym. Mikrokapsułki charakteryzują się powolnym, kontrolowanym uwalnianiem, a ich rozmiar pozwala na dogłębne wniknięcie w pory skóry. Dr Khachatryan zapewnia, że kwas hialuronowy, jako związek, który naturalnie występuje w ludzkim organizmie, jest całkowicie bezpieczny nawet dla osób o wrażliwej skórze. Kosmetyki nie tylko poprawiają elastyczność skóry, ale działają bakterio – i wirusobójczo.

„Ozon powszechnie wykorzystywany jest m.in. w terapiach po zakażeniu koronawirusem bądź do dezynfekcji pomieszczeń. W naszych kosmetykach niewielka jego ilość jest zamknięta w mikrokapsułkach. Dzięki temu możemy kontrolować jego powolne uwalnianie, przy jednoczesnym zachowaniu wszystkich jego pożądanych cech. Wielkość kapsułek ozonu oraz cząsteczek kwasu hialuronowego pozwala na wniknięcie kosmetyku do wnętrza porów” – wyjaśnia dr hab. Khachatryan.

Badacze z UR opracowali również folie biodegradowalne do pakowania kosmetyków oraz rozpuszczalną folię na kule do kąpieli. Wykorzystali chitozan, który jest pochodną chityny i drugim obok skrobi najbardziej rozpowszechnionym w środowisku naturalnym polimerem, oraz alginian sodu - związek, który wchodzi w skład ścian komórkowych glonów, a otrzymywany jest z alg brunatnych, które zostały wyrzucone na brzeg Oceanu Atlantyckiego. Uzyskali w ten sposób naturalną, rozpuszczalną folię polimerową, która pod względem chemicznym jest złożona z cukrów prostych.

„Folia taka (...), całkowicie rozpuszcza się już po kilku tygodniach, nie pozostawiając negatywnego śladu dla środowiska naturalnego. Pod względem właściwości mechanicznych oraz plastyczności nie odbiega ona od powszechnie stosowanych folii z tworzyw sztucznych, a niewielkie modyfikacje umożliwiają technologiczne zgrzewanie jej. Udało nam się także opracować rozpuszczalną folię na bazie kwasu hialuronowego oraz alginianu, która tworzy otoczkę dla kul do kąpieli, jest także częścią kosmetyku. Po wrzuceniu do wody folia przybiera postać hydrożelu, który możemy, a nawet powinniśmy nałożyć na skórę - jako kosmetyk, który działa nawilżająco i regenerująco dla tkanek skóry” – tłumaczy dr hab. Khachatryan.

W jego zespole badacze łączą nanotechnologię z biopolimerami, które mogą w przyszłości zastąpić plastik. Syntezują m.in. biopolimerowe folie, wykorzystując biodegradowalne, odnawialne i nietoksyczne dla środowiska polimery pochodzenia naturalnego. Folie poddawane są wielu modyfikacjom fizykochemicznym. Polimer bywa traktowany jako matryca do zamknięcia substancji czynnych biologicznie np. bakteriobójczych czy bakteriostatycznych, które między innymi przedłużają termin przydatności produktów do spożycia. Nanotechnologia pozwala naukowcom uzyskać lepsze właściwości związków przy użyciu ich niewielkiej ilości.

Współpraca naukowo-przemysłowa została sfinansowana z „Bonu na innowacje” w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój.