Ukąszenia węży są poważnym problemem w krajach tropikalnych, zwłaszcza południowej Azji. Według danych cytowanych na stronie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) węże kąsają co roku ponad 400 tys. ludzi, z których 20 tys. umiera. Jednak eksperci uważają, że liczby te mogą być kilkakrotnie wyższe.

Obecna praktyka to rozpoznawanie rodzaju potrzebnej surowicy na podstawie objawów, chyba że ofierze lub komuś z jej otoczenia uda się zabić węża i dostarczyć go do kliniki.

Prowadząc badania w Nepalu Francois Chappuis ze szpitala uniwersyteckiego w Genewie zebrał próbki pobrane z ran po ukąszeniach u 749 osób, które zgłosiły się do trzech ośrodków zdrowia. Dokonał amplifikacji i zsekwencjonował obecne w tych ranach DNA węży, po czym porównał wyniki z powszechnie dostępną bazą sekwencji DNA.

W przypadku 194 ukąszeń gady udało się zidentyfikować, przy czym za 87 ran odpowiadały węże, których jad jest szkodliwy dla człowieka - najczęściej kobra indyjska (Naja naja) oraz niemrawiec indyjski (Bungarus caeruleus).

Ponieważ w przypadku ukąszeń czas ma krytyczne znaczenie, zespół Chappuisa chce opracować prosty w użyciu test, który zmieniając kolor w ciągu pół godziny wskazałby na lokalny gatunek jadowitego węża.

Głównym problemem jest to, że obecność DNA węża stwierdzono tylko w jednej czwartej przypadków. Prawdopodobnie z pozostałych ran zostało wypłukane podczas prób ich oczyszczenia. Można by temu zaradzić zawsze pobierając wymaz z rany przed przystąpieniem do dalszych zabiegów.