Naukowcy z londyńskiego University College London (UCL) poprosili 16 ochotników, aby zaznajomili się z nieskomplikowanym wirtualnym dziedzińcem. Kolejnym zadaniem było poruszanie się w wyobraźni po tej wirtualnej przestrzeni przy wykorzystaniu tylko zapamiętanych danych, podczas gdy mózgi badanych były skanowane za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI).

Badanie wykazało, że część mózgu znana jako region śródwęchowy (entorhinal region) stale uaktywniała się podczas wykonywania tych zadań. Im silniejszy był wykrywany sygnał, tym lepiej ochotnicy radzili sobie ze znajdywaniem właściwej drogi.

„Badania przeprowadzone na londyńskich taksówkarzach wykazały, że pierwsze, co robią opracowując trasę to ustalenie, w którą stronę powinni się kierować” - powiedział kierujący badaniami dr Hugo Spiers.- Wiemy, że kora śródwęchowa odpowiada za takie obliczenia, a jakość sygnałów z tego regionu wydaje się określać, jak dobre są zdolności nawigacyjne danej osoby”.

Jak wyjaśnia Dr Martin Chadwick, który również brał udział w badaniach, wyniki potwierdzają, że nasz wewnętrzny kompas dostraja się podczas poruszania względem otoczenia. Na przykład gdy obracamy się w lewą stronę, region śródwęchowy musi obrócić odpowiednio zarówno kierunek nas samych, jak i celu. „Jeśli zaczynasz błądzić po zbyt wielu zmianach kierunku, przyczyną może być to, że twój mózg nie nadąża i nie jest w stanie się dostroić” - tłumaczy.

Wcześniejsze badania naukowców z UCL pozwoliły odkryć rolę regionu śródwęchowego w rozpoznawaniu kierunku, w którym patrzy dana osoba.

Nowa praca sugeruje, że obszar ten pomaga również decydować, w jakim kierunku się poruszać, idąc w nowe miejsce.

Wyniki badań mogą nie tylko pomóc w wyjaśnieniu, dlaczego niektóre osoby mają lepszą orientację przestrzenną, ale również co powoduje dezorientację u osób z chorobami degeneracyjnymi – na przykład demencją.