Badacze z Uniwersytetu Illinois (USA) zaobserwowali, że wielkość kory oczodołowo-czołowej – rejonu mózgu biorącego udział w integrowaniu emocjonalnych i intelektualnych informacji oraz w kontroli zachowania – ma związek z poziomem optymizmu i lęku, przy czym optymizm odgrywa rolę czynnika pośredniczącego w redukowaniu reakcji lękowych.

O powiązaniu pomiędzy korą oczodołowo-czołową a natężeniem lęku wiadomo od dawna, choćby z badania przeprowadzonego na osobach, które przetrwały trzęsienie ziemi, jakie nawiedziło Japonię w 2011 roku. Wyniki tego badania pokazały, że u niektórych ocalałych kora oczodołowo-czołowa skurczyła się w ciągu czterech miesięcy po katastrofie i osoby te były bardziej narażone na wystąpienie zespołu stresu pourazowego – rodzaju zaburzenia z grupy zaburzeń lękowych.

Inne badania sugerowały z kolei, że optymistyczni ludzie są mniej lękliwi, a optymizm wzmaga aktywność kory oczodołowo-czołowej.

W związku z tym naukowcy postanowili sprawdzić, czy optymizm wpływa na łagodzenie lęku właśnie poprzez pobudzenie kory oczodołowo-czołowej.

W badaniu uczestniczyło 61 osób, które poddano obrazowaniu mózgu, a także testom mierzącym natężenie optymizmu, lęku, objawów depresji oraz pozytywnych i negatywnych stanów emocjonalnych.

Zgodnie z przewidywaniami okazało się, że osoby o grubszej korze oczodołowo-czołowej po lewej stronie mózgu były bardziej optymistyczne i mniej lękliwe. Dalsze analizy wykazały, że u osób o większej korze oczodołowo-czołowej to optymizm stał za obniżeniem poziomu lęku.

"Wiemy już, że istnieje korelacja pomiędzy korą oczodołowo-czołową a lękiem. Więc co możemy zrobić, żeby złagodzić lęk? Nasze badanie sugeruje, że możemy popracować nad optymistycznym podejściem do życia" – mówi Sanda Dolcos, współautorka badania.