Na łamach prestiżowego pisma „Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America” (PNAS) zespół z Uniwersytetu w Hong Kongu opublikował pracę, która rzuca nowe światło na pracę mózgu - najmniej poznanego organu w ciele człowieka.

Publikacja dotyczy hipokampa. Struktura ta leży pod korą mózgową i według obecnej wiedzy uczestniczy głównie w utrwalaniu pamięci i nawigacji przestrzennej. Zaburzenia jego pracy obserwuje się m.in. w chorobie Alzheimera, epilepsji, schizofrenii, przejściowej amnezji globalnej i syndromie stresu pourazowego.

Wcześniejsze eksperymenty sugerowały, że hipokamp wykazuje aktywność o wysokiej częstotliwości i ogranicza się ona głównie do samego hipokampa.

Nowe badanie każe zmienić ten pogląd. W doświadczeniach na gryzoniach naukowcy z Hong Kongu odkryli bowiem, że aktywność hipokampa o niskiej częstotliwości powoduje aktywność podkorową, która wychodzi poza sam hipokamp, a co więcej, stymuluje powstawanie połączeń obejmujących hipokamp i różne obszary kory mózgowej.

W dalszych doświadczeniach badacze zauważyli kolejne efekty. Odpowiedź kory wzrokowej na stymulację wizualną była silniejsza w trakcie oraz po wywołaniu aktywności niskiej częstotliwości w hipokampie. Z kolei farmakologiczna dezaktywacja hipokampa wywołała osłabienie łączności między różnymi rejonami mózgu.

Autorzy nowej pracy twierdzą, że uzyskane wyniki każą patrzeć na hipokamp jak na „serce mózgu”. Wyjaśniają też, że nowo odkryta aktywność o niskiej częstotliwości prawdopodobnie ma znaczenie dla uczenia się, gdyż aktywności tego rodzaju powstają w mózgu najczęściej w głębokiej fazie snu, która pozwala m.in. na konsolidację informacji w pamięci.

Zespół, którym kierował prof. Lam Woo, dokonał swojego odkrycia dzięki wykorzystaniu kombinacji pionierskich technik - funkcjonalnego rezonansu magnetycznego, który pozwala badać aktywność żywego mózgu, farmakologicznego oddziaływania na mózg oraz optogenetyki. Ta ostatnia metoda pozwala na kontrolę aktywności z pomocą światła.