Bezpieczniejsze materiały kompozytowe w budownictwie okrętowym
Statki, podobnie jak każdy środek transportu
wykorzystywany do przewozu ludzi, podlegają surowym przepisom
bezpieczeństwa. Dotyczą one nie tylko eksploatacji i utrzymania statku,
ale także jego konstrukcji i materiałów użytych do jej wykonania.
Jeszcze kilka lat temu przepisy dotyczące rejestracji, oceny,
udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów
(REACH) - rozporządzenie Unii Europejskiej w sprawie produkcji i wykorzystywania substancji chemicznych - stanowiły, że materiały
kompozytowe nie mogą być wykorzystywane w konstrukcjach komercyjnych
promów ani statków wycieczkowych z powodu obaw o bezpieczeństwo.
Przepisy REACH, jako część Międzynarodowej Konwencji o Bezpieczeństwie Życia na Morzu (SOLAS), mówią, że takie części statku
jak nadbudowa, grodzie, pokłady i pokładówka, muszą być wykonane ze
stali lub równoważnego materiału. Materiały kompozytowe, zwłaszcza te
zawierające piankę i tworzywa sztuczne, uznano za niebezpieczne ze
względu na palność i potencjalne wydzielanie toksycznych oparów w razie
pożaru.
Jednak w 2002 r. nowe postanowienie konwencji SOLAS dopuściło
wykorzystywanie w budownictwie okrętowym innych materiałów niż stal,
gdyż postępy technologiczne zapewniły materiałom kompozytowym ten sam co
w przypadku stali poziom bezpieczeństwa pod względem niepalności.
Dzięki tej i innym poprawkom legislacyjnym, budowniczy statków zaczęli
eksperymentować z nowymi, lekkimi materiałami, poruszając się
niezmiennie w granicach surowych przepisów bezpieczeństwa w zakresie
konstrukcji jednostek pływających do przewozu pasażerów.
Prace nad coraz lżejszymi materiałami do budowy statków nie ustają
po dziś dzień, a nowe normy w ramach konwencji SOLAS dotyczące środków
obniżających palność oznaczają, iż badania ukierunkowane są także na
zapewnienie wyższego poziomu bezpieczeństwa pożarowego.
Przedmiotem finansowanego ze środków unijnych projektu NANOCORE jest
opracowanie nowej i opłacalnej technologii produkcji materiałów
wielowarstwowych, spełniających te normy - materiałów rdzeniowych z pianki polimerowej o lepszych parametrach mechanicznych z dodatkiem
nietoksycznych środków zmniejszających palność.
Większość dodatków ograniczających palność, które wykorzystywane są w piankach polimerowych, nie jest w stanie spełnić nowych norm SOLAS.
Zatem piankowe materiały rdzeniowe do wielowarstwowych konstrukcji,
wykorzystywane w lekkich i sztywnych strukturach, wymagają nowej
generacji dodatków zmniejszających palność, aby obniżyć toksyczność dymu
i zapewnić ognioodporność.
W ramach projektu NANOCORE powstaje nowy zestaw środków
zmniejszających palność, oparty na połączeniu nanocząstek ze środkiem
fosforowym.
Opracowana w toku projektu technologia będzie bezpośrednio i łatwo
transferowalna na inne materiały na bazie polimerów, takie jak
termoplasty luzem, materiały termoutwardzalne, kompozyty i inne pianki -
umożliwiając spełnienie nowych wymagań konwencji SOLAS.
Oczekuje się jednak, że zastosowanie tej technologii nie ograniczy
się tylko do budownictwa okrętowego. Zespół projektowy spodziewa się, że
układ NANOCORE będzie w stanie odpowiedzieć na potrzeby wszelkich
innych zastosowań materiałów z tworzyw sztucznych, w których wymagane są
parametry pożarnicze (FST).
Więcej informacji:
PROJEKT NANOCORE
http://www.nanocore-project.eu/
Źródło: http://cordis.europa.eu/home_pl.html
Tagi: transport, materiał, lab, laboratoria, technologia, biotechnologia
wstecz Podziel się ze znajomymi