Stosowanie skojarzonej szczepionki przeciw odrze, śwince, różyczce oraz ospie wietrznej (MMRV: measles-mumps-rubella-varicella) wykazuje jedynie niewielkie podwyższenie ryzyka pojawienia się u dzieci drgawek gorączkowych, w porównaniu z ryzykiem występującym podczas szczepienia oddzielnymi szczepionkami MMR oraz varicella (ospa wietrzna) – MMR+V, donosi artykuł opublikowany w Canadian Medical Association Journal.

Szczepionka skojarzona MMRV została pierwotnie opracowana, po ty, by zmniejszyć liczbę ukłuć otrzymywanych przez małe dzieci podczas szczepień. Jednak stosowanie jej jest związane z nieco wyższym ryzykiem pojawienia się drgawek gorączkowych.

Drgawki gorączkowe mogą towarzyszyć wysokiej temperaturze u małych dzieci; choć są niepokojące, nie są związane z trwałymi problemami zdrowotnymi.

„Łączenie szczepionki MMR oraz szczepionki przeciw ospie wietrznej w jednym podaniu zmniejsza u dzieci ból oraz niepokój rodziców związany ze szczepieniem. Nie tylko jednak z takich powodów stosowanie tych szczepionek skojarzonych wydaje się korzystne, inne to lepsze objęcie pacjentów szczepieniami ochronnymi oraz zmniejszenie kosztów związanych ze szczepieniami” – pisze Dr Shannon MacDonald, pracownik Wydziału Lekarskiego na Uniwersytecie Calgary.

„Typowe dla drgawek gorączkowych jest samoistne ustępowanie, rzadko wywierają one długotrwałe niekorzystne efekty, jednak mogą one być bardzo niepokojące dla rodziców, przyczyniać się do nagłych wizyt na oddziałach ratunkowych oraz podważać zaufanie do programów szczepień ochronnych”.

By ustalić, czy istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek gorączkowych po zastosowaniu omawianych szczepionek skojarzonych, eksperci przeanalizowali dane 227 774 dzieci w wieku od 12 do 23 miesięcy, które były szczepione albo MMR+V albo MMRV. Dane były gromadzone od 2006 do 2012 roku na terenie Alberty w Kanadzie.

Badacze ustalili niewielki wzrost względnego ryzyka pojawienia się drgawek po szczepionce MMRV w porównaniu do szczepienia MMR+V – około 1 przypadek drgawek na każde 2841 podanych dawek w ciągu 7-10 dni po szczepieniu. Mimo, że wskaźnik ten jest dwukrotnie wyższy niż w przypadku szczepionki MMR+V, całkowite ryzyko jest stosunkowo niewielkie. Badacze sugerują, by przeprowadzać akcje informacyjne dla rodziców na temat ryzyka pojawienia się gorączki oraz stosowania u dzieci leków przeciwgorączkowych w celu łagodzenia objawów.

W Ameryce Północnej są stosowane dwie szczepionki MMRV. W Kanadzie jest stosowana szczepionka Priorix-Tetra (podobnie w Australii, we Włoszech, Niemczech); w Stanach Zjednoczonych szczepienia przeprowadza się ProQuad. Szczepionka Priorix-Tetra jest dopuszczona do stosowania w wielu krajach członkowskich Unii Europejskiej.

Wyniki wspomnianego badania są zgodne również z przeprowadzonymi na amerykańskiej szczepionce.

„Kwestią do dyskusji pozostaje wybór szczepionki: czy rodzic w porozumieniu z fachowym personelem medycznym powinien decydować o zastosowaniu szczepionki skojarzonej czy osobnych szczepionek, czy możliwość jej wyboru uregulować prawnie” – podsumowują autorzy.