Naukowcy z Baylor College of Medicine w Houston w Teksasie pod kierunkiem dr Melissy Bondy doszli do takich wniosków po przeanalizowaniu danych zebranych wśród 4533 pacjentów z glejakiem o raz 4171 osób bez guza mózgu. Uczestnicy tego międzynarodowego badania pt. Glioma International Case-Control Study (GICC) pochodzili z pięciu krajów.

Okazało się, że osoby, które w przeszłości chorowały na ospę wietrzną miały o 21 proc. niższe ryzyko zachorowania na glejaka. Co więcej, ochronny efekt obserwowano zwłaszcza w przypadku glejaków bardziej zaawansowanych.

Zdaniem autorów pracy sugeruje to, że dzieci, które przeszły ospę wietrzną mogą być mniej narażone na glejaka.

Dr Bondy przypomina, że wyniki tego dużego badania potwierdzają wcześniejsze obserwacje w mniejszych grupach pacjentów. W jej ocenie mało prawdopodobne jest, by związek między ospą wietrzną a niższym ryzykiem glejaka był przypadkowy.

Naukowcy uważają, że potrzebne są dalsze badania, które pozwolą wyjaśnić biologiczne podłoże tej zależności. Jak oceniają, niewykluczone jest, że w przyszłości uda się wykorzystać szczepionkę przeciw ospie wietrznej w profilaktyce glejaków.

Glejaki są guzami mózgu wywodzącymi się z tkanki glejowej, której zadaniem jest odżywianie, ochrona i naprawa komórek nerwowych. Częściej rozwijają się u dzieci.

Ospa wietrzna jest chorobą wieku dziecięcego wywoływaną przez wirusa, który powoduje również półpaśca (Varicella zoster virus). Przeważnie jej przebieg jest łagodny, ale w rzadkich przypadkach może dać poważne powikłania neurologiczne, oddechowe czy skórne. Po przechorowaniu ospy wirus pozostaje uśpiony w zwojach nerwowych człowieka, a jego reaktywacja, do której dochodzi z powodu osłabienia odporności, objawia się jako półpasiec.