W badaniach przeprowadzonych przez Sharma i współaut. (2014) zaobserwowano inaktywację drobnoustrojów w mleku indukowaną przez zastosowanie PEF (natężenie pola w przedziale od 18 do 28 kV/cm przy użyciu szerokości impulsu 20 mikrosekund i zmiennej częstotliwości w zakresie 10-140 Hz) w połączeniu z kontrolowanym, wstępnym ogrzewaniem (55°C przez 24 s). Zabiegi z zastosowaniem PEF skutkowały ograniczeniem poziomu zakażenia poniżej limitu wykrywalności w przypadku Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli, Staphylococcus aureus i Listeria innocua. Z kolei Mosqueda-Melgar i współaut. (2008) wykazali pozytywny wpływ działania PEF na poziom kontaminacji soków (pomarańczowych, jabłkowych, gruszkowych, truskawkowych) przez Salmonella enteritidis i E. coli O157: H.

Smak, świeżość oraz poprawa cech funkcjonalnych lub strukturalnych z uwzględnieniem czynników ekonomicznych, są kolejnymi aspektami kreowania jakości produktów spożywczych z wykorzystaniem technologii opartych na procesie elektroporacji. PEF stosuje się między innymi do intensyfikacji ekstrakcji związków funkcjonalnych z surowców roślinnych. W wielu przypadkach, fizyczne procesy ekstrakcji związane są

z niską wydajnością lub opłacalnością. Ponadto niejednokrotnie wymagają zastosowania rozpuszczalników chemicznych, które mogą oddziaływać niekorzystnie. Cechy te eliminuje zastosowanie PEF, który wykorzystywany jest przykładowo do ekstrakcji polifenoli czy antocyjanów z winorośli podczas produkcji win gronowych (YANG I WSPÓŁAUT., 2016), karotenoidów z marchwi i polifenoli z jabłek (WIKTOR I WSPÓŁAUT., 2015), betalain z czerwonego buraka (LOGIONOVA I WSPÓŁAUT., 2011), sacharozy z buraków cukrowych (MHEMDI I WSPÓŁAUT., 2016), inuliny z cykorii (ZHU I WSPÓŁAUT., 2015) czy oleju z nasion roślin oleistych (PUÉRTOLAS I WSPÓŁAUT., 2016). W tym przypadku stosowanie PEF do wywoływania elektroporacji błon komórkowych prowadzi do wzrostu dyfuzyjności cennych komponentów z tkanek roślinnych przy obniżonych temperaturach. Zastosowanie PEF do ekstrakcji „na zimno” zapobiega degradacji termicznej ścian komórkowych oraz niepożądanym reakcjom chemicznym, które skutkować mogą zmianami barwy (na przykład ze względu na barwną reakcję Maillarda), niepożądanymi chociażby w przypadku produkcji soków. Technologia PEF jest bardzo atrakcyjna do ekstrakcji cennych składników żywności, podnosząc tym samym jakość finalną produktów. Stosowanie PEF powoduje również mniejsze zm

Istnieje kilka doniesień na temat stosowania PEF w przetwarzaniu pokarmów stałych, przykładowo takich jak mięso wołowe (FARIDNIA I WSPÓŁAUT., 2016). Wyniki te sugerują, że PEF indukuje zmiany w mikrostrukturze oraz teksturze mięsa, co może potencjalnie być wykorzystywane do poprawy jego kruchości, skrócenia czasu dojrzewania lub zmiany właściwości funkcjonalnych.

PEF stosowano także do przyspieszenia procesu suszenia. Zmniejszenie zawartości wody w surowcach prowadzi się w celu hamowania aktywności mikroorganizmów oraz spowolnienia procesów enzymatycznych, ale zmniejsza ono także całkowitą masę i objętość wysuszonych produktów. Potwierdzono, że dzięki zastosowaniu PEF osiąga się większą dyfuzję wody z obrabianego materiału. Możliwe jest także obniżenie temperatury suszenia do 20-30°C, na przykład w przypadku ziemniaków, bez zmian kinetyki procesu (LEBOVKA I WSPÓŁAUT., 2007) oraz skrócenie czasu suszenia w porównaniu z metodami konwencjonalnymi. Jest to istotne, szczególnie w odniesieniu do termolabilnych związków obecnych w tkankach owoców i warzyw (BARBA I WSPÓŁAUT., 2015).