„Wczesne rozpoznawanie zaburzeń ze spektrum autyzmu u dzieci wiąże się z wcześniejszym wdrożeniem leczenia oraz jego pozytywnymi wynikami,” mówi Volkmar – profesor psychiatrii, pediatrii oraz psychologii na Yale School of Medicine.

Zgodnie z nowymi wytycznymi klinicyści powinni rutynowo poszukiwać objawów zaburzeń ze spektrum autyzmu u dzieci poddawanych ocenie rozwoju oraz w przypadku każdego badania psychiatrycznego. W przypadku gdy w badaniu wykryte zostaną poważne objawy, klinicysta powinien zapewnić dziecku staranną ocenę medyczną, psychologiczną oraz komunikacyjną. Taka kompleksowa ocena powinna pozwolić na odróżnienie autyzmu od wielu rozwojowych oraz innych zaburzeń, w tym niepełnosprawności w zakresie sprawności intelektualnej lub emocjonalnej.

„Naszym celem jest zapewnienie wsparcia osobom z autyzmem oraz ich rodzinom oraz upewnienie się, że usługi im oferowane są skoordynowane w zakresie całej opieki klinicznej,” mówi Volkmar. „Medycyna zmienia się niezwykle szybko, a nasze wytyczne służą promowaniu skuteczności opieki i dostarczeniu profesjonalnych metod leczniczych do aktualnej praktyki klinicznej.”

Volkmar i jego współpracownicy dokonali przeglądu 9481 streszczeń artykułów na temat autyzmu, które pojawiły się w latach 1991-2013. W następnej kolejności zbadali pełną treść 186 artykułów opierając się na ich jakości i możliwości ich zastosowania w praktyce klinicznej.

„Leczenie osób cierpiących na autyzm wymaga zespołowego podejścia,” mówi Volkmar, który zauważa, że stosowanie się do wytycznych pozwoli psychiatrom na ścisłą współpracę w ramach rozpoznawania i leczenia z nauczycielami, psychologiami behawioralnymi, specjalistami w zakresie mowy i języka.

Kluczowym elementem wytycznych jest zmiana podejścia klinicystów do stosowania nietradycyjnych terapii takich jak stosowanie czynników chelatujących, czy spożywanie sekretyny. Lekarze zachęceni są do wypytywania rodzin czy nie korzystają z takich alternatywnych/dodatkowych form leczenia oraz omówienia z nimi potencjalnych korzyści i ryzyka z nimi związanych. Volkmar twierdzi, że około 90% rodziców dzieci z autyzmem stosuje jakąś alternatywną lub dodatkową metodę leczenia. „Ważne jest, aby zachęcać do rozmowy z rodzicami na temat potencjalnej szkodliwości niektórych z tych form leczenia, a także, aby edukować rodziców na temat tych terapii.”