Urządzenie z odzyskiem ciepła opracowali dr inż. Piotr Nikończuk i prof. dr hab. inż. Bogusław Zakrzewski z Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technicznego.

Kabiny lakiernicze mają trzy tryby pracy – tryb lakierowania, czyli natrysku, tryb wygrzewania, inaczej suszenia, oraz tryb wentylowania. W trybie lakierowania powietrza w kabinie jest stale wymieniane poprzez kanał nawiewny oraz wywiewny. Powietrze jest pobierane z zewnątrz i wstępnie oczyszczane za pomocą filtra zgrubnego.

Następnie jest podgrzewane do temperatury 20-21 stopni C i nawiewane do komory lakierniczej za pomocą filtra sufitowego. Zanieczyszczone mgłą lakierniczą powietrze wyciągane jest z komory kanałem podłogowym. Wcześniej jest ono oczyszczane poprzez filtr typu „paint stop”. W trakcie trybu wygrzewania w komorze jest od 40 do 60 stopni C. Po zakończeniu tego trybu kabina jest wentylowana, żeby obniżyć temperaturę powietrza wewnątrz kabiny, elementów konstrukcyjnych kabiny oraz pojazdu. Obieg powietrza jest taki sam, jak w trybie natrysku. Różnica pomiędzy trybami wentylowania a natrysku polega na tym, że w trakcie wentylowania nawiewane powietrze nie jest ogrzewane.

Kiedy z kabiny lakierniczej odprowadzane jest gorące powietrze, a pobierane jest świeże, tracone są duże ilości ciepła. Urządzenia, które pozwalają je odzyskiwać są już montowane w kabinach lakierniczych. Systemy wentylacyjne wyposażone są w rekuperatory. Zazwyczaj są to rekuperatory krzyżowe, które wymieniają powietrze warstwami. Powietrze wyrzucane z kabiny nie jest całkowicie oczyszczane. Filtr podłogowy usuwa ok. 93-97 proc. cząstek stałych. Pozostałe odkładają się na wewnętrznych częściach kanałów wyrzutni, w tym na rekuperatorach, których nie daje się oczyszczać lub jest bardzo utrudnione. Oznacza to, że po około 5 lat intensywnej pracy kabiny rekuperator krzyżowy całkowicie się „zaklei”. Dodatkowo tworzący się osad lakieru jest dobrym izolatorem cieplnym, jego przewodność cieplna jest porównywalna z przewodnością cieplną wełny mineralnej. Powoduje to ciągły spadek sprawności odzysku ciepła w rekuperatorze.

Rozwiązanie proponowane przez dr. Nikończuka i prof. Zakrzewskiego jest odporne na odkładające się osady. Można też oczyścić wymiennik ciepła z osadów. W przeciwieństwie do rozwiązań z rekuperatorami krzyżowymi, wynalazek pozwala na wymianę powietrza bez odzysku ciepła. Dzięki temu można szybciej schłodzić malowane detale i elementy kabiny.

Według twórców wynalazek nie tylko mógłby przynieść korzyści finansowe firmom motoryzacyjnym, ale również jest przyjazny środowisku. Ciepło odpadowe z wyrzucanego powietrza można wykorzystać do dogrzania hali. Zmniejsza zużycie oleju opałowego lub gazu, co przekłada się na obniżenie emisji dwutlenku węgla.