Naukowcy z National Institutes of Health (USA) obserwowali odchudzające się osoby, biorąc pod uwagę każdy kąsek, każdy wysiłek i każdy oddech. Początkowo 19 otyłych otrzymywało 2700 kalorii na dobę. Następnie przez dwa tygodnie liczbę kalorii zmniejszono o 1/3, ograniczając w jednej grupie spożycie węglowodanów, a w drugiej – tłuszczów.

Naukowcy analizowali zawartość tlenu i dwutlenku węgla w wydychanym powietrzu oraz azotu w moczu, aby precyzyjnie ocenić procesy chemiczne zachodzące w organizmach badanych. Ograniczenie liczby kalorii prowadziło od utraty tkanki tłuszczowej w obu grupach, jednak zmniejszenie spożycia tłuszczu okazało się skuteczniejsze niż w przypadku dostarczających tyle samo kalorii węglowodanów.

Po sześciu dniach diety w grupie ograniczającej tłuszcze masa tkanki tłuszczowej spadła przeciętnie o 463 gramy – czyli o 80 proc. bardziej niż w przypadku diety niskowęglowodanowej, która dała spadek masy ciała o 245 gramów.

Obecnie naukowcy analizują wyniki badań obrazowych mózgu, aby sprawdzić, w jaki sposób dieta wpłynęła na przyjemność związana z jedzeniem.

Według zwolenników diety niskowęglowodanowej obniża ona poziom insuliny, co z kolei prowadzi do uwalniania tłuszczu z komórek tkanki tłuszczowej. Jak wyjaśnia dr Kevin Hall, z National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases, takie zjawisko rzeczywiście zachodzi, jednak w przypadku ograniczania spożycia tłuszczu efekt jest większy. Nie ma zatem "metabolicznego” powodu, aby wybierać dietę niskowęglowodanową.