Tzw. jednolity kod europejski usprawni m.in. procedury związane z przeszczepami, w tym identyfikowanie dawców i biorców.

W 2015 r. KE zaproponowała zmianę dyrektywy z 2006 r. o pobieraniu, przechowywaniu i dystrybucji tkanek i komórek ludzkich i wprowadzenie do niej nowych zapisów, dotyczących kodowania tkanek i komórek, w tym przyjęcia jednolitego kodu europejskiego (Single European Code, SEC).

Wspólny unijny identyfikator ma obowiązywać od przyszłego roku na terenie całej Unii i zastąpić trzy dotychczasowe systemy kodowania: EUTC, ISBT 128 i Eurocode, które funkcjonowały w różnych państwach członkowskich (w Polsce od 2006 r. stosowany jest kod ISBT 128). Kod przydzielany będzie wszystkim tkankom i komórkom dystrybuowanym w UE, a także tkankom przywożonym z krajów trzecich.

Kodowanie komórek i tkanek zapewni możliwość śledzenia ich drogi od dawcy do biorcy. Identyfikator zagwarantuje przede wszystkim większe bezpieczeństwo biorcom, jako że zawierać będzie szczegółowe informacje dotyczące właściwości tkanek, ułatwi także procedury w przypadku konieczności dalszego leczenia w sytuacji, kiedy np. nastąpi nawrót choroby - będzie wtedy można wykorzystać materiał pobrany od tego samego dawcy co poprzednio.

„SEC ułatwi proces medyczny, m.in. pozwoli szybciej +parować+ dawcę z biorcą, pomoże wyśledzić dawcę, jeśli pojawi się jakiś problem odnośnie do tkanek, które zostały przeszczepione. Identyfikator da także szpitalom możliwość zweryfikowania, czy ośrodek, z którego pochodzą tkanki lub komórki, ma odpowiednią autoryzację” – powiedział PAP rzecznik KE ds. zdrowia i bezpieczeństwa żywności Enrico Brivio.

Kod będzie zawierał m.in. informacje o kraju pochodzenia i głównych cechach tkanek, datę ważności określającą, do kiedy tkanki i komórki mogą zostać wykorzystane, i numer ośrodka, gdzie materiał został pobrany i gdzie jest przechowywany. Tzw. banki tkanek i komórek zostaną ponadto zobowiązane do przechowywania przez co najmniej 30 lat dokumentacji, aby możliwa była identyfikacja dawców.

W środę Komisja Europejska uruchomiła także specjalną stronę internetową (EU Coding Platform) zawierającą listę autoryzowanych banków tkanek oraz rejestr wszystkich tkanek i komórek znajdujących się w obiegu w Unii.

W Polsce działa Krajowe Centrum Bankowania Tkanek i Komórek oraz 36 publicznych i 7 niepublicznych banków tkanek i komórek (w tym 7 banków tkanek oka) mających zezwolenie Ministerstwa Zdrowia.

Jak zapewniają unijni urzędnicy, państwa członkowskie w określonych sytuacjach będą miały możliwość zwolnienia z konieczności stosowania kodu, np. jeśli tkanki pochodzić będą od partnera biorcy (tzw. oddanie partnerskie), jeśli pobrane tkanki wykorzystane zostaną do natychmiastowej transplantacji lub jeśli zabieg będzie się odbywał w tym samym ośrodku i nadzorowany będzie przez te same osoby.

Wprowadzony zostanie także okres przejściowy dla materiałów, których przechowywanie już trwało w chwili wprowadzenia przepisów, pod warunkiem że zostaną one dopuszczone do dystrybucji w UE w ciągu najbliższych 5 lat.