W celu odczytania wyników przeprowadzonego oznaczenia należy wykonać krzywą wzorcową :

a) roztwór podstawowy (0,3510 g FeS0 4(NH4)₂SO₄• 6H₂O rozpu­szcza się w wodzie destylowanej uzupełniając do objętości 500 ml (1 ml tak sporządzonego roztworu zawiera 100 ɣ Fe²⁺)

b) roztwory wzorcowe: ze świeżo przygotowanego roztworu podsta­wowego odmierza się po: 5, 10, 15 i 20 ml do kolb miarowych na 100 ml  dodając 10 ml 25% kwasu siarkowego i uzupełniając wodą destylowaną do kreski. Z roztworów tych pobiera się kolejno po 5 ml, co odpowiada 25, 50, 75 i 100 ɣ Fe²⁺ do kalibrowanych probówek na 25 ml i dalej postępuje się tak, jak z badaną próbą [2].

W metodach oznaczania zawartości żelaza z rodankiem potasu wymienia się kilka najważniejszych czynników, które mają wpływ na dokładność metody:

- odczyn badanego roztworu

- stężenie odczynnika reagującego oraz jego czułość w danej metodzie

- szybkość powstawania oraz trwałość barwnego kompleksu w roztworze

- rodzaj reduktora

- odczyn środowiska, który nie uregulowany może powodować podwyższenie lub obniżenie wyników oznaczeń [2].

Oznaczanie Fe(II) metodą 1,10-fenantrolinową z wykorzystaniem spektrofotometrii UV-VIS

W trakcie oznaczania żelaza powyższą metodą dochodzi do redukcji żelaza Fe³⁺ do Fe²⁺. Po redukcji żelazo przeprowadza się w kompleks z 1,10-fenantroliną. Intensywność powstałego w próbce pomarańczowego zabarwienia jest proporcjonalna do zawartości żelaza. Zawartość żelaza oznacza się spektrofotometrycznie przy długości fali równej λ= 510 nm [4].

Wykonanie oznaczenia:

Należy przygotować 6 starannie umytych kolb miarowych o pojemności 50 cm³, do których kolejno należy odmierzyć: 0; 0,5; 1,0; 1,5; 2,0 oraz 2,5 ml wzorcowego roztworu soli żelaza (II) o stężeniu 50 ppm.  Do każdej kolby dodać 2 cm³  10 % roztworu chlorowodorku hydroksyloaminy oraz 5 cm³  10% cytrynianu sodu. Odczekać chwilę, po czym do próbek dodać 5 cm³ roztworu 1,10-fenantroliny (tj.: 0,25% roztwór 1,10-fenantroliny w 0,1M HCl). Zawartość kolbek  uzupełnić wodą destylowaną do kreski i dokładnie wymieszać. Próbki inkubować przez 10 minut, a następnie zmierzyć absorbancję roztworu przy długości fali równej λ= 500 nm [4].

Oznaczanie żelaza metodą Ramsaya z α,α’-dipirydylem (wg Homolka J., 1961)

Dwuwartościowe żelazo (z dodatkiem Na₂SO₃) w wyniku reakcji z α,α’-dipirydylem daje różowy kompleks. Wykorzystywaną do oznaczenia surowicę należy odbiałczyć (metodą na gorąco po zakwaszeniu kwasem octowym). Wytrącone białko poddaje się wytrząsaniu z chloroformem, a następnie odwirowuje [1].

Odczynniki:

1)Roztwór wzorcowy żelaza: 0,863 g 12∙hydratu siarczanu (VI) amonu i żelaza (III) (siarczanu żelazowo-amonowego), NH₄Fe(SO₄)₂ ∙12 H₂O lub 0,702 g 6∙ hydratu siarczanu (VI) amonu i żelaza(II) (siarczanu żelazowo-amonowego, soli Mohra)-(NH₄)₂Fe(SO₄)₂∙6H₂O rozpuścić w wodzie, a następnie dodać 10 ml stężonego roztworu kwasu siarkowego (VI). Całość uzupełnić wodą do objętości 1000 ml. Przygotowany w ten sposób 1 ml roztworu zawiera 0,1 mg (100 µg) żelaza [1].

2)Roztwór wzorcowy (rozcieńczony): roztwór wzorcowy należy rozcieńczyć 100x w kolbie miarowej (1 ml rozcieńczonego roztworu zawiera 1 µg Fe) [1].

Wykonanie:

Do probówki wirówkowej odmierzyć 2 ml niezhemolizowanej surowicy wraz z dodatkiem 2 ml 0,1M roztworu Na₂SO₃ (tj.: Na₂SO₃ ∙7H₂O)oraz 2 ml 0,1% roztworu α,α’-dipirydylu ( w 3% roztworze CH₃COOH). Równolegle należy wykonać oznaczenie próby kontrolnej i wzorcowej, gdzie zamiast surowicy do próbek dodawana jest woda lub wzorzec.

Przygotowane w powyższy sposób 3 probówki należy dokłzdnie wymieszać za pomocą bagietki, a następnie wstawić do łaźni wodnej (wrzącej) na 5-minutową inkubację. Probówkę z próbą badaną ostudzić pod bieżącą wodą, po czym dodać do niej 2 ml chloroformu. Probówkę zamknąć korkiem i wytrząsać przez 30 sekund, a dalej odwirować, w ten sposób by zabarwiona warstwa była klarowna (bez najmniejszego śladu zmętnienia). Otrzymaną klarowną warstwę przenieść do nowej probówki chemicznej  i oznaczyć wartość absorbancji próby badanej i wzorcowej wobec próby kontrolnej. Oznaczenie wykonać przy λ= 522 nm, w kuwetach o możliwie największej grubości warstwy [1].

Opierając się na otrzymanych wynikach wykonać obliczenie:

µg/100 ml= (A_{(absorbancja)} roztworu badanego/ A_{(absorbancja)}wzorca x 100_[1]

Oznaczanie żelaza w surowicy z o-fenantroliną (wg Krawczyński J., Osiński T., 1967)

Dwuwartościowe żelazo utrzymane w tej postaci obecnością hydroksylaminy, w reakcji z o-fenantroliną daje różowy kompleks (wymagane lekko kwasowe pH). Surowicę wykorzystywaną do oznaczenia należy odbiałczyć na gorąco w pH=4,4, a wytrącone białko oddzielić przez wytrząsanie z czterochlorkiem węgla i ponowne odwirowanie [1].