Przebieg choroby jest zmienny, lecz część specyficznych symptomów występuje u każdego chorego. Poczałkowa faza choroby często nie jest zauważana, a jej objawy są uważane za skutek starzenia się, stresu, innych chorób. Są to np.: trudność w przypominaniu sobie niedawnych zdarzeń, splątanie, drażliwość, agresja, wahania nastroju, trudności językowe, utrata pamięci długotrwałej, wyłączenie z życia rodzinnego i społecznego, stopniowa utrata zdolności poznawczych i motorycznych wymagająca coraz większej opieki nad chorym. Często bardzo długo przebiega skrycie przez zmiennie długi okres, potrafi postępować bez rozpoznania przez wiele lat stopniowo wyniszczając mózg. Obecnie przyjmuje się podział choroby na 4 etapy- predemencję, etap wczesny, umiarkowany i zaawansowany.

Predemencja

To etap początkowy bardzo często nie jest zauważany, a jego objawy są mylone z charakterystycznymi dla podeszłego wieku objawami starzenia się i stresu biologicznego.  Przeprowadzne w tym etapie testy neuropsychologiczne mogą ujawiń zaburzenia i pozwolić na wcześniejsze postawienie diagnozy. Pierwsze zaburzenia sa zauważalne w złożonych czynnościach dnia codziennego, a także w zapamiętywaniu nowych informacji.  Ponieważ przebeg choroby jest osobniczo zmienny, w niektórych przypadkach mogą być zaburzone również skupienie i uwaga, planowanie, myślenie abstrakcyjne. Częsta jest również apatia- objaw neuropsychiatryczny bardzo utrudniający terapię w przebiegu choroby.

Etap wczesny jest momentem, w którym u większości pacjentów diagnozowana jest choroba. Właśnie wtedy następuje pogorszenie zdolności uczenia się i pamięci. Mogą pojawić się również trudności językowe, agnozja, apraksja. Zaburzenia pamięci w mniejszym stopniu dotyczą pamięci długotrwałej. Zubożenie słownictwa prowadzi do postępującego upośledzenia funkcji mowy, utrudnione jest również wykonywanie prostych czynności codziennych ze względu na zaurzenie ruchów precyzyjnych. Często oznacza to konieczność opieki i nadzoru nad chorym.

Etap umiarkowany jest najczęściej tym, w którym pacjent traci samodzielność, ponieważ niemożliwe jest wykonywanie czynności dnia codziennego. Zaburzenia mowy postępują i w znacznym stopniu utrudniają komunikację. Pamięć w tym etapie jest już znacznie upośledzona, pojawiają się trudności z nazywaniem rzeczy, rozpoznawaniem ludzi. W tym okresie zaburzeniu ulega również dotąd prawidłowa pamięć długotrwała.

Pojawiają się również zmiany behawioralne i neuropsychiatryczne. Zmiany nastroju, lęki, złość, nieuzasadniony płacz, agresja, stawianie oporu. Objawy często zaostrzają się popołudniu i wieczorem, co jest nazywane efektem sundowning. Około 30% ludzi pacjentów przejawia urojeniowy syndrom błędnej identyfikacji i inne objawy urojeniowe. Chorzy nie zdają sobie sprawy z ograniczeń wynikających z choroby. Tracą oni również wgląd na rozwój choroby i związane z tym ograniczenia (anosognozja).

Na wczesnym i umiarkowanym etapie choroby ważne jest zapewnienie choremu poczucia bezpieczeństwa i zmniejszenie obciążenia obowiązkami. Proste udogodnienia mogą znacznie pomóc chorym. Przydatne mogą być np. etykiety informacyjne na artykułach gospodarstwa domowego, podawanie posiłków łatwych do skonsumowania, stosowanie zabezpieczeń na sprzętach domowych oraz blokad na drzwi.

Etap zaawansowany występuje w końcowym okresie choroby Alzheimera. Pacjent wykazuje wtedy całkowitą zależność od opiekunów. Komunikacja jest niemal zupełnie niemożliwa, ponieważ język ulega redukcji do kilku fraz, a nawet pojedynczych słów, z czasem dochodzi do całkowitej utraty zdolności mowy. Chorzy jednak często rozumieją mowę i odpowiadają wyrażając emocje. Wykonywanie najprostszych czynności jest niemal zupełnie niemożliwe. W tym etapie choroby pacjenci zostają unieruchomieni w łóżku, a przemieszczanie się jest możliwe jedynie na wózku. Następuje utrata zdolności samodzielnego jedzenia, a więc chory wymaga zupełnej, całodobowej opieki. Bardzo ważna jest odpowiednia opieka, która maksymalnie zmniejsza ryzyko powstania dodatkowych problemów medycznych jak choroby jamy ustnej i zębów, odleżyny, niedożywienie, infekcje oddechowe i skórne. W ostatnim stadium choroby leczenie obejmuje głównie łagodzenie dolegliwości.